.:قطعه ی بصیرت:.

بسم ربـــی العزیز

جو حاکم بر فضای محلهای رشد فرزندان انقلابی انقلاب اسلامی ایران موجب شده است که بسیاری از جوانان و نوجوانان حزب اللهی، تلاش هایی را برای اعتلای فرهنگ اسلامی موجود بکنند؛به فلسفه و ضرورت آن در نوشتار پیش رو میپردازیم.

در آیه 56 سوره ذاریات،در باب فلسفه خلقت آمده است؛"جن و انس را خلق نکردم جز اینکه مرا عبادت کنند"

لذا زیباتر است که جوان مسلمان هر اقدام فرهنگی را که انجام میدهد در جهت قرب ربوبی باشد و در نیل به هدف خلقت حرکت کند.

از دیدگاه های مختلفی میشه به این موضوع نگاه کرد که به شرح یکی از آنها پرداخته میشود؛

انقلاب اسلامی ایران و به عبارتی حکومتی که آرمانهای اسلامی دارد و قانون اساسی آن در چارچوب اسلام نوشته شده است و زمینه این را دارد که احکام سیاسی اسلام در آن پیاده شود و حاصل زحمات تمامی پیامبران و اولیائیست که در جهت ابلاغ کاملترین آئین زندگی کشیده اند.ازین رو نعمت انقلابی بر مبنای اسلام که نصیب مردم ایران شده است،تکلیفی بزرگ در پی آن دارد و آن حفط و تداوم انقلاب و آرمانهای آنست.

به عقیده علامه مصباح،راهکارهای حفظ و استمرار انقلاب اسلامی عبارتند از؛

1.تحکیم باورها و ارزش های اسلامی

2.اهتمام نسبت به مسائل فرهنگی

3.تقویت توان نظامی

4.حفظ وحدت

5.حفظ شور و نشاط تحقق آرمانها

سیدعلی خامنه ای در تعریف فرهنگ فرمودند: ذهنیت های حاکم بر وجود انسان که رفتارهای او را به سمتی هدایت میکند.(1378/3/78)

بارزترین ویژگی انقلاب اسلامی بعد فرهنگی آن است در نتیجه اهتمام به مسائل فرهنگی و تلاش برای ارتقای آن،مرتبط با آرمانهای انقلاب و هموار سازی رسیدن به آنهاست و ارتقای آن موجب تقویت پایه اعتقادی مردمی انقلاب میشود و حفظ حکومت اسلامی در راستای یاری دین خداست و هدفی الهی محسوب میشود.

بقای نظام جمهوری اسلامی ایران در گرو علاقه به اسلام است و بیشتر پایگاه مردمی در نظر است.از آنجایی که عقاید حقه اسلام بخشی از ذهنیت های حاکم بر ذهن مردم است؛تثبیت آن گامی در جهت افزایش علاقه به اسلام و در نتیجه یکی از عوامل حفظ انقلاب است و به اصطلاح کار فرهنگی است.

یک نظام اسلامی در صورتی که تعداد مردمی که میل به پذیرفتن آن نظام دارند کمتر از تعدادی باشد که بتوان نظام را بر اساس چارچوب های اسلام اداره کرد،از مشروعیت خارج میشود.

عقاید حقه حاکم بر اعتقادات مردم،مهمترین بخش از گستره بزرگ مقوله فرهنگ اسلامی است که متاسفانه امروزه کمتر به آن،علی الخصوص در فضای آموزشی کشور و تشکلات دانشجویی توجه میشود.